Goeiemorruguh...

Zo, ik ben weer wakker. Krap 2 uur geslapen na mijn laatste furieuze blog. Ik moet creatieve ideeën bedenken voor WarChild en er is haast bij. De oorlog uit het kind halen, mooi streven.

Maar hoe krijg ik überhaupt iets uit míjn hoofd?! Als u begrijpt wat ik bedoelzzzz....

N.B.

"Laatst belde ik je op het volgens jou 'abnormale' tijdstip van 09:30 u. betreffende de enorme geluidsoverlast. Vannacht heb ik je proberen te bellen op het 'huisnummer' van Nota Bene op een jouw waarschijnlijk meer gelegen moment: 03:30 u. Maar ik kreeg je voicemail. Je zal de telefoon niet hebben kunnen horen vanwege je eigen herrie. Niet gek, de muziek stond zo hard dat ik in een professioneel geïsoleerde woning met zwevende wanden, 2 etages hoger en mét oordoppen in wakker werd! De tweede keer vannacht om precies te zijn. Deze keer ben ik wederom 'voorgoed' uit mijn slaap en zal het wel weer tot de ochtend duren voor ik de slaap weer voel opkomen. Alleen jammer dat ik dan nou net moet opstaan. Bedankt. Ik moet overdag gewoon weer functioneren.

Om 04:15 u. (kwartier na sluitingstijd ingezet!) heb ik je letterlijk 'Have a little faith in me' horen meebrullen met de muziek. Dit soort gedrag gebeurt inmiddels weer steeds vaker. Nu zelfs weer bijna elke nacht! Een tijd lang heb ik het over me heen laten gaan omdat ik 'meldingsmoe' was. Het valt n.l. niet mee uit je slaap gewekt te worden, hopen dat het bij één nummer blijft en dan (vriendelijk) te moeten bellen. Het heeft er alles van dat je van buiten de schone schijn speelt, zelfs oprecht verbolgen lijkt als ik je op je gedrag aanspreek, maar verder schijt hebt aan je omgeving als er een beetje aanpassing van je wordt gevraagd. Wat kunnen je buren je immers maken, nietwaar? Inderdaad, ik ben pissed off en cynisch.


De daarmee vergeleken minder belangrijke onderwerpen zoals de geduldig talloze malen aangekaarte ernstig besmeurde trapvloerbedekking en -wanden op jouw gedeelte (vergelijk dat eens met de rest), het consequent geweigerde opruimen van de rotzooi op 'ons' (VvE) gemeenschappelijke dakje van jouw café (wat inmiddels schijnbaar lekkage heeft veroorzaakt) laten zien wat voor persoon je bent. 'Who cares en who knows anyway?', denk je schijnbaar. Bij deze laat ik even alle tact en vriendelijkheid varen en laat ik je weten hoe het is om bij jou in de omgeving te wonen. Je forceert me tot deze zeer onplezierige email. En daarmee maak je de betrekkingen er niet leuker op. Ik heb zelfs nog getwijfeld of ik 'm moest versturen, maar de situatie is (voor de zoveelste keer) onleefbaar en 'lief zijn' door me in te houden werkt schijnbaar ook niet. Als je enig fatsoen in je donder hebt, doe je er wat aan."


Grrrrr,